Οι Πύργοι, ένα όμορφο χωριό στις καταπράσινες πλαγιές του Βερμίου, χώρος με πλούσια χλωρίδα και πανίδα στο οικολογικό πάρκο που υπάρχει. Σήμερα κρατάει τον παραδοσιακό του χαρακτήρα και έχει πολλά αξιόλογα μέρη για να επισκεφθείς.
Το 1943 εντείνεται ο απελευθερωτικός αγώνας και η αντίσταση του λαού εναντίον των γερμανικών και ιταλικών στρατευμάτων κατοχής. Στα τρομοκρατικά σχέδια των Γερμανών εντάσσονται οι μαζικές εκτελέσεις, το κάψιμο πόλεων και χωριών, οι συλλήψεις, το ξεκλήρισμα των κατοίκων ολόκληρων περιοχών.
Θύμα αυτής της θηριωδίας υπήρξαν και οι Πύργοι για το οποίο οι φασίστες κατακτητές είχαν την πληροφορία ότι αποτελεί κέντρο δράσης αντιστασιακών οργανώσεων. Ξημέρωμα 24ηςΑπριλίου 1944 οι Γερμανοί μαζί με τους συνεργάτες τους περικύκλωσαν το χωριό και έστησαν πολυβόλα σε καίρια σημεία. Μάζεψαν τους χωριανούς σε δύο σημεία, πριν καλά-καλά ξυπνήσουν παιδιά γυναίκες ηλικιωμένοι δεν κατάλαβαν τι συνέβη και ο φόβος τους κυρίευσε. Προσπάθησαν να κρυφτούν μήπως και γλιτώσουν, μάταια όμως.
Τα πολυβόλα μούγκριζαν, οι σφαίρες βροχή, τα κορμιά σωριάζονταν άψυχα πλέον στο χώμα, άλλοι κλείνονταν σε αχυρώνες και καίγονταν ζωντανοί, άλλοι σκοτώνονταν στα σπίτια τους, σε ρέματα, σε βουνοπλαγιές. 318 ψυχές εκείνο το πρωινό της 24ης Απρίλη 1944 πέταξαν από τη βασανισμένη και ηρωική γη της Μακεδονίας στον ουρανό, πάνω από τις κορυφές του Βερμίου εκεί που ταιριάζει να ζουν αιώνια. 318 ψυχές, νήπια, παιδιά, γυναίκες, άνδρες, ηλικιωμένοι, θυσιάστηκαν στον βωμό του μίσους και της αλαζονείας, της καταπίεσης των λαών, της στέρησης της ελευθερίας, σε έναν τόπο που γέννησε τη λευτεριά.
Οι Γερμανοί όσους δεν σκότωσαν τους μάζεψαν και αφού λεηλάτησαν το χωριό, τους έφεραν με τα πόδια 30χλμ. μακριά στην Πτολεμαΐδα. Το χωριό ερήμωσε, οι καπνοί υψώνονταν από σπίτια-αχυρώνες-στάβλους, το αίμα, η καμένη σάρκα βεβαίωναν μια καταστροφή χωρίς προηγούμενο, χωριό ερημωμένο, άψυχα κορμιά που περίμεναν την ταφή τους μαρτυρούσαν τις φρικαλεότητες του κατακτητή.
Πέρασε καιρός και ξαναγύρισαν στο χωριό όσοι σώθηκαν από την γερμανική σφαγή και επέζησαν για να ξεκινήσουν τη ζωή τους ξανά από το μηδέν, ορφανά παιδιά, γυναίκες χωρίς άνδρες, άνδρες χωρίς γυναίκες, να χτίσουν το χωριό που τόσο αγάπησαν στους πρόποδες του Βερμίου. Έσφιξαν την καρδιά τους, έκαναν σίδερα τα χέρια τους και δημιούργησαν το νέο χωριό, τους Πύργους, σε πείσμα των κατακτητών, δυνατό και περήφανο.