Το 1943 εντείνεται ο απελευθερωτικός αγώνας και η αντίσταση του ελληνικού λαού εναντίον των γερμανικών και ιταλικών στρατευμάτων κατοχής. Το γερμανικό μέτωπο αρχίζει να καταρρέει. Οι Γερμανοί θέτουν σε εφαρμογή τη χιτλερική αρχή της «αλληλέγγυας ευθύνης» και διαπράττουν φρικιαστικά εγκλήματα σε βάρος άμαχων κυρίως πληθυσμών της πατρίδας μας, με στόχο να κάμψουν το αγωνιστικό και αντιστασιακό φρόνημα τους. Στα τρομοκρατικά τους σχέδια εντάσσονται οι μαζικές εκτελέσεις, το κάψιμο πόλεων και χωριών, οι συλλήψεις, το ξεκλήρισμα των κατοίκων ολόκληρων περιοχών. Θύμα αυτής της θηριωδίας έπεσε και το Κομμένο Άρτας, για το οποίο οι φασιστές κατακτητές είχαν την πληροφορία ότι αποτελεί κέντρο δράσης αντιστασιακών οργανώσεων.
Τα χαράματα της 16ηςΑυγούστου 1943 μια φάλαγγα με 22 αυτοκίνητα σταθμεύει στο χωριό και 400 Γερμανοί στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων, οπλισμένοι με όλμους, πολυβόλα, χειροβομβίδες και αυτόματα, το περικυκλώνουν. Οι χωριανοί βρίσκονται στον ύπνο καθώς την προηγούμενη γιόρταζαν το πανηγύρι τους. Στις 4.30? το πρωί δίνεται σύνθημα της μαζικής εξόντωσης. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά το χωριό μετατράπηκε σε μια κόλαση φωτιάς και σιδήρου. Οι ριπές, οι φλόγες, οι εκρήξεις σμίγουν με τις κραυγές, τους θρήνους και τον πανικό του πρωινού Αυγουστιάτικου εφιάλτη.
Οι Γερμανοί καταστρέφουν με πρωτόγονη μανία ότι βρεθεί μπροστά τους. Τουφεκίζουν και σφάζουν αδιάκριτα άντρες, γυναίκες και παιδιά. Ξεκοιλιάζουν τις έγκυες και καίνε τα έμβρυα. Λεηλατούν. Ασελγούν και βιάζουν. Βάζουν φωτιά σε σπίτια, γκρεμίζουν τα πάντα.
Εννιά ώρες κράτησε η φρίκη του μίσους και της καταστροφής. Κατά το μεσημέρι οι Γερμανοί φεύγουν, παίρνοντας μαζί τους ρούχα, χρυσαφικά, ζώα, χρήματα και ό,τι άλλο πολύτιμο βρήκαν. Αφήνουν πίσω τους ένα απέραντο νεκροταφείο με 317 πτώματα και 440 εναπομείνασες σκιές, που πρόλαβαν να κρυφτούν και να γλιτώσουν. Μέρες πολλές κράτησε η άλλη φρίκη. Γονείς χωρίς παιδιά. Παιδιά χωρίς γονείς. Γυναίκες χωρίς άντρες. Άντρες χωρίς γυναίκες? Εξοντώθηκαν 20 ολόκληρες οικογένειες. Εκτελέστηκαν ανελέητα 97 νήπια και παιδιά ηλικίας έως 15 ετών. Θανατώθηκαν 119 γυναίκες? τίποτε δεν έμεινε όρθιο.
Πέρασε πολύς καιρός για να θαφτούν οι νεκροί και να σταθούν στα πόδια τους οι ζωντανοί. Ο πόλεμος τελειώνει κάποτε, όμως η φρίκη του και η απανθρωπιά του εξακολουθούν για πολύ να σημαδεύουν και πυρπολούν τις ψυχές των απλών και ανυποψίαστων.